Recenzje książek, filmów i gier oraz trochę przemyśleń na temat języka polskiego.
Wydaje Ci się, że znasz Larę, bo spędziłeś z nią kiedyś kilkanaście godzin na kanapie z kontrolerem w ręku? Niedoczekanie Twoje… Lara jest postacią tajemniczą i różne plotki na jej temat bardzo często sobie przeczą. Trudno jest się do niej dodzwonić.
Wiecie, co to jest „szczotka” w żargonie wydawniczym? To taka książka, która nie ma okładki – a właściwie ma, ale taką zwykłą, podstawową, bez zdjęcia i fikuśnej grafiki – i którą się rozsyła recenzentom i dziennikarzom przed oficjalną premierą.
Bracia i siostry poloniści muszą żyć z klątwą świadomości językowej. Jest to klątwa, bo naprawdę bolesne potrafi być słuchanie radia i przyjmowanie na uszy różnych potworków językowych tworzonych przez polskich tekściarzy.
Raz na jakiś czas lubię sobie pociupać w Minecrafta. Wiem, to mega nerdowskie jest a mój znajomy, gdy się o tym dowiedział, odsunął się na dwa metry i stwierdził „ty jesteś facetem”.
Każdemu normalnego dziecku z lat 80′ klocki lego kojarzą się z godzinami spędzonymi na budowaniu, ze sprzątaniem wszystkiego do wielkiego pudła po zabawie i z najgorszym na świecie bólem stopy, gdy się na jeden zawieruszony na podłodze klocek przypadkiem stanie.
Grałam wczoraj w klasyczne, barowe szachy z nieznajomym przy whisky. I facet mnie zaskoczył. Nie tylko tym, że grał całkiem dobrze (bo to w sumie nie rzadkość), ale też tym, że po przegranej partii uścisnął mi dłoń, uśmiechnął się i poszedł. Tak po prostu.
Jestem wielką fanką polskiej muzyki. Sęk w tym, że nie współczesnej. Po tych wszystkich programach typu Idol, X-Factor czy Poland’s got talent widzę jedno: mamy mnóstwo świetnych wokalistów – i niestety nikt nie umie im pisać piosenek.
„Zapraszam” to takie niebezpieczne słowo, z którym powinno się być ostrożnym, jeśli nie ma się grosza przy duszy. Podobnie jest zresztą z pozornie niewinnym „czego się napijesz?”.
„Zapraszam” to takie niebezpieczne słowo, z którym powinno się być ostrożnym, jeśli nie ma się grosza przy duszy. Podobnie jest zresztą z pozornie niewinnym „czego się napijesz?”.
W poprzedniej notce pisałam o wegetarianach i aż dwie osoby zwróciły mi uwagę na błąd. Napisałam: „rodzaje wegetarianów” a zostałam poprawiona na „rodzaje wegetarian„.