Mój pierwszy trening biegowy

Jeszcze rok temu, gdyby ktoś mnie spytał, czy biegam, odpowiedziałabym „ludzie nie biegają”. Że to nudne i męczące. Ale z drugiej strony, gdyby mnie wtedy ktoś spytał, czy rzucę palenie – odparłabym, że tylko jeśli zajdę w ciążę. W ciąży nie jestem a już 3 miesiące nie palę, więc może warto spróbować biegania?

To chyba najbardziej naturalny sport dla człowieka. Dziś nie musimy gonić za zwierzyną ani przed nią uciekać, ale wciąż do biegu jesteśmy stworzeni. Wystarczy popatrzeć na dzieciaki, które trudno zatrzymać w miejscu lub zmusić do zwykłego spacerowania.

Niezaprzeczalną zaletą biegania jest też dostępność. Chciałabym grać w tenisa, ale do tego potrzebuję rakiety, kortu i przeciwnika. Nie wszędzie pogram w tenisa. A biegać mogę wszędzie, sama, z kimś, o dowolnej porze. Potrzebuję tylko butów. Na razie kupiłam sobie jakieś zwykłe, tanie buty do biegania za 100 zł przecenione z 300, żeby w ogóle zacząć. I już. Następnego dnia poszłam biegać. Jak było? :)

1. Po pierwsze zapomniałam o tym, gdzie będę trzymać telefon z muzyką. Bo przecież nie w ręku. Odpięłam od plecaka takie boczne coś w stylu „nerki”, ale i tak się majta a klucze dzwonią. Muszę wymyślić jakiś sposób na trzymanie przy sobie telefonu i kluczy. good looking guy

2. Nie mogłam przestać się uśmiechać. Jak kretynka. Jak ridiculously good looking guy. To trwało jakieś 15 minut, potem trochę przeszło. Wysiłek robi swoje ;)

3. Wybrałam trening interwałowy, czyli po pięciominutowej rozgrzewce marszem na przemian biegłam i maszerowałam przez minutę. Minuta biegu, minuta marszu, minuta biegu, minuta marszu… i tak 7 powtórzeń. Na koniec znów 5-minutowy marsz i… okazało się, że jestem daleko od domu, więc przedłużyłam sobie trening na drogę powrotną. Na przyszłość muszę lepiej sobie trasy planować.

4. Myślałam, że bieganie będzie mnie bardzo męczyło, ale okazało się, że te minuty biegu kończyły się… zbyt szybko. Miałam tak wiele energii, że mogłabym biec dłużej. Ale wierzę w sens tego planu i będę się go słuchać. Przez pierwszy tydzień (3 – 4 treningi) będę biegać po minucie.

5. Przy treningu interwałowym czuję się trochę głupio. Biegnę minutę, potem przechodzę do marszu i tak sobie myślę, że ludzie myślą, że się już zmęczyłam! A ja się nie zmęczyłam! Tylko głos w słuchawce mi mówi, ze mam przejść do marszu! Fash, która też zaczęła biegać, mówi, że ma tak samo. Że trochę głupio, że wyprzedza ludzi na chodniku, tylko po to, żeby zaraz zwolnić. Na pewno mają ją za złośliwą babę ze Staszowa.

6. Trochę głowa mnie bolała po biegu i tak szumiało w uszach. To normalne?

Dane mojego pierwszego treningu. Proszę się nie śmiać. ;)
Dane mojego pierwszego treningu. Proszę się nie śmiać. ;)

Piszę Wam o tym trochę nauczona doświadczeniem z rzucaniem palenia. Nie wiem, czy ogłoszenie tego zadecydowało o powodzeniu całej akcji, ale na pewno pomogło mi wytrwać w postanowieniu. Z bieganiem mam podobnie, choć nie chcę się jeszcze zarzekać, że to sport dla mnie, bo może po dwóch miesiącach mi się znudzi. Ale właśnie te dwa miesiące chcę mu dać. I będę biegać trzy do czterech razy w tygodniu. Tak właśnie. Trzymajcie mnie za słowo :)
A tak w ogóle to bardzo motywacyjnie pomaga mi Mateusz Jasiński swoją pisaniną. Jeśli planujecie zacząć biegać, koniecznie go poczytajcie. Na przykład tu: klik!

PS. Są też tacy ludzie, którzy biegania nie lubią w dość specyficzny sposó. Artykuł pana Zdorta (klik) został mocno skrytykowany wczoraj przez internety, ale mi się podobał. Stanowi bardzo ciekawy przedmiot analizy psychologicznej i mówię to zupełnie serio. Chętnie przeczytałabym kogoś, kto na zimno wziąłby pana redaktora pod lupę i zinterpretowałby jego słowa i retorykę. :)