czyli teksty, z którymi najprawdopodobniej się nie zgodzisz.
Ta wiadomość zdominowała dziś fejsbuka. Okazuje się, że ktoś napisał książkę o matce małej Madzi czyli o Katarzynie Waśniewskiej z Sosnowca. Pisałam o sprawie tu, więc nie będę się powtarzać. Zresztą na pewno sprawę znacie i macie o niej wyrobioną opinię.
Dzwoni kumpel, którego nie widziałam od 10 lat. Czasem gadamy przez telefon i się apdejtujemy, ale nasze drogi już dawno się rozjechały i jakoś nigdy nie udaje nam się spotkać w realu. KUMPEL: No i co tam słychać. Co ty teraz robisz? SEG: To co zawsze plus bloga mam.
Przecież gdyby nie to, że kiepscy kierowcy naklejają sobie rybki na klapie od bagażnika, nie wiedziałabym, żeby trzymać się od nich z daleka.
Obejrzałam wreszcie oskarowego „Artystę” i, owszem, film jest bardzo fajny.
Dwie dyskusje „twórca – krytyk”. Obie na temat filmów, których nie widziałam. Obie szalenie interesujące. I obie bezsprzecznie wygrane przez krytyków.
Po fejsie krąży list od artysty. Autorowi chodziło chyba o dotarcie do jak najszerszej publiczności, więc wklejam tekst poniżej. Jest długi, ale nie chcę go ciąć tak jak Gazeta.pl.
Pani Joanna Mucha, absolwentka zarządzania na UW, doktor nauk ekonomicznych, nauczyciel akademicki na KUL-u, polityk. Czyż nie jest zupełnie naturalne, że została ministrem sportu? Lubię Muchę, bo dla mnie brak zainteresowania sportem jest dowodem inteligencji.
…A już na pewno nie dotykaj. Nie nie, nie chodzi o to, że nie lubię być dotykana. Ja uwielbiam się przytulać, spać w męskich objęciach i być drapaną po pleckach. Generalnie jestem dotykowa. Są jednak takie czynności, podczas których chcę mieć spokój. Na przykład w kuchni.
Rozwiązała się sprawa zaginionej półrocznej dziewczynki, której od 10 dni szukał cały kraj. I od razu okazuje się, że w Polsce mieszkają sami wróżbici i psychologowie. Jak widać, wszyscy się domyślali, jak było naprawdę.