Jak rozpoznać szeryfa?

Szeryf prewencyjny

Przeważnie jest osobą starszą, siedzącą samotnie w domu i ma ubrudzoną już od ciągłego odchylania firankę. Szeryf prewencyjny wierzy, że jeśli będzie dostatecznie dużo wiedział, to zapobiegnie poważnym zbrodniom. Dlatego siedzi i patrzy. Nieustannie. Obserwuje, o której sąsiedzi wracają do domu, w co są ubrani, w jakim są stanie, czy u nich cicho czy głośno, co sobie kupili, kogo do siebie zapraszają i dokąd jadą na wakacje. Szeryf prewencyjny to także ten, który zadaje pytania.

– Ciekawe, skąd ma na to wszystko pieniądze…?
– A co na to wszystko jego matka?
– Nie wstyd jej się tak ubierać?
– Ja to tam nie chcę nikomu się wcinać w jego sprawy, ale czy to nie dziwne, że oni już od roku ze sobą nie sypiają?

Szeryf – strażnik miejski

Jego głównym zajęciem jest zajmowanie się drobnymi wykroczeniami, które nikomu nie szkodzą, nie mają żadnego znaczenia, których jedyną zbrodnią jest to, że ułatwiają lub umilają komuś życie, ale prawo mówi wyraźnie, że ich nie wolno. Szeryf zajmuje się nimi, ponieważ wybitnie przeszkadza mu szczęście innych ludzi i jeśli tylko można je zakłócić, pojawia się on, cały na biało, ze swoim grożącym palcem litery prawa, ze swoim aparatem fotograficznym i telefonem, którym wzywa policję (która przecież siedzi i nudzi się).

Głównymi zajęciami szeryfa – strażnika miejskiego są:

– ściganie dzieci chodzących po parkowych drzewach
– jeżdżenie po bulwarach wiślanych i zgłaszanie każdego młodego człowieka, który pije tam piwo ze znajomymi.
– Zgłaszanie pubów i dyskotek jako miejsc zbyt głośnych, szerzących alkoholizm i prostytucję.
– Jednoczenie się z innymi szeryfami, by zbierać podpisy przeciwko targom śniadaniowym, które są siedliskami zła.
– Donoszenie na sąsiada, który chyba nie zgłosił nigdzie, że robi sobie dobudówkę.

Szeryf Matka

Jest bardzo zapracowany w swoim macierzyństwie i spoczywa na nim ciężar wiedzy pełnej i ostatecznej o jedynym słusznym wychowaniu dzieci oraz opiece nad nimi. To wielka odpowiedzialność. Dlatego za każdym razem, gdy szeryf – matka dostrzeże dziecko bez czapeczki, musi upomnieć jego opiekuna, że postępuje niewłaściwie. Bo prawo nakazuje zakładać dziecku czapeczkę zawsze. Do tego bawić się z dzieckiem 6 godzin dziennie, nie używać przy nim telefonu, samodzielnie szyć mu stroje na szkolne przedstawienia, nie dawać mu obowiązków domowych, nie dawać mu słodyczy i codziennie smarować kremem uv. Albo jakoś tak. Napisano w tej kwestii około 800 tysięcy kodeksów karnych i każdy mówi co innego, więc łatwo się pogubić.

Szeryf moralności

To najgorszy typ szeryfa. Pilnuje moralności innych osób, bo własnej już dawno nie ma. Takiego szeryfa w szczególności interesują cudze związki małżeńskie, więc wszędzie, gdzie się tylko da, szuka ewentualnych niewierności, śladów po obrączkach i informacji, kto z kim wsiadał do taksówki. Potem szeryf dzwoni, by poinformować żonę lub męża podejrzanego o swoich odkryciach, ewentualnie wysyła liścik podpisany pseudonimem „życzliwy”.

Nie ma znaczenia, czy sprawa dotyczy znajomego czy zupełnie obcego człowieka, choć oczywiście dużo przyjemniej wnika się w sprawy znajomych, bo potem można usiąść w fotelu z kieliszkiem wina i obserwować, jak im się wali świat. Przy obcych ludziach musi wystarczyć satysfakcja z dobrze wykonanej pracy, która choć odrobinę umili szare i frustrujące życie szeryfa.

Jak sobie radzić z szeryfami?

Można im tłumaczyć, że „nie twoja sprawa”, ale to raczej już nie działa. Zmiany w mózgach szeryfów zaszły już za daleko, by coś ratować. Dlatego najlepiej obchodzić szerokim łukiem i nie wdawać się w żadne rozmowy. Tak dla osobistego komfortu. :)