Oszukajmy mózgi i dajmy im trochę cukierków w postaci słonecznych, gorących zdjęć. Może wyprodukują trochę szczęścia, którego tak często brakuje zimą w Polsce. Wybrałam kilka najładniejszych fotek z zeszłorocznej podróży na Gwadelupę, przeglądając telefon.
Mam dla Was porcję tropikalnego, karaibskiego słońca na tę deszczową sobotę w kilku moich ulubionych zdjęciach i filmach na instagramie z naszego marcowego wyjazdu na Gwadelupę. FILMY Coraz bardziej mi się ten instagram podoba.
Kiedyś podróżowało się inaczej. Nie trzeba było płacić za bilet ani szukać hotelu. Nie było ryzyka, że wpakują Cię w obowiązek prowadzenia wynajętego auta ani że będziesz musiał robić zakupy na śniadanie.
Być może zabrzmi to okrutnie wobec Was, doświadczających właśnie polskiego przedwiośnia, czyli pory, gdy spod śniegu wychodzą psie przebiśniegi a temperatura 15’C to już prawdziwy upał, ale… pięknymi, tropikalnymi plażami karaibskimi można się przejeść. Naprawdę.
Z portu w Petit Canal wyruszyliśmy łodzią w kierunku namorzyn. Namorzyny, po francusku mangrove, to takie wyspy drzew w słonej wodzie. Rosną na jej powierzchni, ale korzeniami sięgają głęboko do dna i tam się ukorzeniają.
To niesamowite, jak bardzo może różnić się klimat dwóch części około 60 kilometrowej wyspy. Jedna, płaska, wschodnia część jest regionem typowo plażowym z turystycznymi miastami, lotniskiem i przepiękną, słoneczną pogodą.
Nasze wczorajsze przewidywania co do godzin otwarcia restauracji okazały się fałszywe. Większość restauracji po prostu nie jest czynna… aż do 19. Dziś pilnowaliśmy czasu i byliśmy gotowi na obiad o 14, ale niestety wszystko było zamknięte. Tu się pije do wieczora.
Znów pobudka o szóstej rano i fantastyczna wycieczka po plażach. Od wczoraj udało nam się zwiedzić połowę plaż z tej płaskiej, suchej części Gwadelupy czyli Grande Terre.
Wstaliśmy o 6 rano, tuż po słońcu. A potem było jak w dobrym RPG, którego akcja dzieje się na karaibach. Poszliśmy w poszukiwaniu plaży, która okazała się być o jakieś 2 kilometry dalej, niż się spodziewaliśmy.