Karmienie piersią – oczekiwania kontra rzeczywistość

Czuję w mleku, że to będzie jeden z najbardziej komentowanych tekstów tego roku i że zostanę zjedzona żywcem zarówno przez laktomaniaczki (nie ma czegoś takiego jak „kryzys laktacyjny!!”) jak i zwolenniczki mleka modyfikowanego (boshe, zamierzasz karmić do 2 roku życia?! Srsly?). Karmienie piersią to jest chyba najmodniejszy temat ostatnich lat w blogosferze parentingowej i grzechem by było nie opisać własnych wrażeń na ten temat. Właśnie: własnych. Ostrzegam, że na tym blogu matki są dla siebie miłe i pozwalają innym matkom na WŁASNE macierzyństwo według WŁASNYCH zasad. Zawzięcie walczyć będziemy tylko z biciem dzieci oraz ich nieszczepieniem. Co do karmienia, niech każda karmi tak, jak lubi i ile lubi.

No to zaczynamy:

„BĘDZIESZ MIAŁA PROBLEMY Z KARMIENIEM”

Straszono mnie tym bardzo. Jak się okazuje, niesłusznie. W moich oczekiwaniach karmienie dziecka polegało na daniu mu cyca, w którym jest mleko. I tak dokładnie było. Tuż po porodzie Conan przyssał się do cycka, w którym było mleko. Koniec historii.

Byłabym jednak nie fair wobec Was, gdybym nie wspomniała, że problemy z karmieniem jednak się zdarzają – czego dowodem są dwie kobiety, które poznałam w szpitalu. Jedna miała problem z mlekiem, którego było po prostu za mało. Druga miała problem z dzieckiem, które nie chciało ssać. Wciąż jednak myślę, że nie ma co się martwić na zapas – i po prostu zgłosić się do doradcy laktacyjnego dopiero wtedy, gdy pojawia się problem. Jedyne, co przydało mi się na początku, to wiedza, żeby głęboko przystawiać dziecko (tak, żeby w jego buzi zniknęła cała lub prawie cała otoczka wokół brodawki sutkowej) oraz że przystawia się dziecko do cyca – a nie cyca do dziecka.

Nie będę miała żadnych ran na piersiach, kaman!

Tak myślałam, ale się przeliczyłam. Problemy pojawiły się razem z nawałem (czyli w kilka dni po porodzie, gdy piersi zdają się pękać od nadmiaru mleka). Każde karmienie było bolesne, pojawiły się ranki, ból był nie do zniesienia. Położne ze szpitala, mama i wszelkie ciocie mówiły, że tak musi być, ale że to przejdzie. Że trwa góra tydzień, a potem skóra się przyzwyczaja. Zadzwoniłam wtedy po koleżankę, która jest promotorką karmienia piersią (ma na imię Luca, polecam ją każdej młodej mamie, która ma problemy z karmieniem) i ta wizyta bardzo mi pomogła. Przede wszystkim mnie uspokoiła, uzmysłowiła, że karmienie wcale boleć nie musi, że są metody na bolesność piersi i że oboje z małym szybko się nauczymy, jak uczynić z karmienia piersią nie tylko bezbolesny, ale wręcz przyjemny rytuał. Luca pokazała mi różne pozycje do karmienia, podpowiedziała, jak radzić sobie z nawałem, jak ściągać pokarm i uzmysłowiła, jak ważna jest atmosfera, w której karmię.

Po kilku dniach ból minął, brodawki sutkowe się zagoiły, teraz wszystko jest mega.

Karmienie piersią będzie …dziwne. No bo weź. Cycek służy do wyglądania kobieco, do pieszczot seksualnych ewentualnie, ale żeby dziecko? Że mleko? Kripi.

Tak myślałam, ale okazuje się, że karmienie piersią stało się dla mnie najnaturalniejszą czynnością pod słońcem. Ba, wręcz przyjemną! Bo to jest przyjemne. Noworodek jeszcze nie umie cię przytulić i picie mleka z piersi jest takim odpowiednikiem przytulenia do mamy, gdy czujesz, że się uspokaja, że mu dobrze, że jest szczęśliwy. No i samo poczucie, że pełna mleka pierś powoli się opróżnia, też jest fajne. A do tego jaka wygoda! Zamiast przygotowywać mieszanki, czyścić butelki i grzać sztuczne mleko, masz po prostu cycek, w którym wszystko jest już gotowe – i to w najlepszej dla dziecka jakości.

1921165_10152663670902652_1904780373673372122_o

Będę karmić na żądanie.

Ha ha. Tak miało być.

MR opowiadała mi, jak to moją siostrę karmiła – zgodnie z wytycznymi lekarskimi – co 3 godziny z przerwą nocną. W efekcie moja biedna siostra ciągle płakała, bo albo była głodna, a nie dostawała jeść – albo nie była głodna, a mama ją budziła na karmienie, „bo pora”. Mnie już MR chowała intuicyjnie, karmiąc mnie dokładnie wtedy, gdy tego chciałam. Podobno uczyniło to ze mnie bezproblemowe, szczęśliwe dziecko i dawałam się mamie wysypiać.

Miałam zamiar robić dokładnie tak samo, ale okazało się, że Conan najchętniej to by jadł co godzinę. Czasem co 45 minut (a czas liczę od początku do początku karmienia). Fakt, raz lub dwa razy dziennie robił sobie dłuższą drzemkę 2 – 3 godzinną, ale nigdy nie wiedziałam, kiedy, więc nie dane mi było się wyspać. 20 karmień dziennie wykraczało nawet poza różne normy poradnikowe laktomaniaczek.

Postanowiłam więc zmodyfikować zwykłe „na żądanie” na „na żądanie, ale nie częściej niż raz na 2 godziny”. Przez jeden dzień się docieraliśmy, ale kolejny już był o niebo lepszy. Conan przyzwyczaił się do dłuższych przerw, lepiej spał i wreszcie jadł z zaangażowaniem a nie przysypiając po kilku łykach. Fakt, czasem zdarza mi się karmić częściej, jeśli wyjątkowo się tego domaga, ale zapisywane w telefonie godziny karmienia bardzo ułatwiają mi ocenę, czy w danym momencie trzeba małego nakarmić, czy może wystarczy pójść z nim na spacer lub poprzytulać, by się uspokoił.

Takie zapisywanie godzin jest bardzo przydatne na początku, gdy mama jeszcze nie umie rozpoznawać różnych rodzajów płaczu u noworodka.

Polecam, Żanetka Leta.

UPDATE: trzy dni później przyszedł kryzys laktacyjny i mój cudowny plan wziął w łeb. W kryzysie karmiłam non-stop, bo miałam wrażenie, że Conan się nie najada a w piersiach miałam mało pokarmu. Na szczęście kryzys trwał dwa dni i minął. Teraz znowu kraina mlekiem płynąca,

Karmienie piersią do 5 roku życia dziecka to zboczenie!

No może tak źle o tym nie myślałam, ale owszem, śmiałam się z kobiet, które tak robią. Uważałam to za dziwne. Dziś już nie oceniam ich negatywnie.

Sama będę pewnie karmić rok, w porywach dwa. Ale to dlatego, że jestem urodzonym bejem i już pierwszego dnia ciąży zatęskniłam za alkoholem. Chcę się móc normalnie napić drinka z przyjaciółką, a raz na jakiś czas wypić ich trochę więcej i śpiewać nocą Beatę Kozidrak na ulicy z flaszką w dłoni. Dlatego pewnie gdzieś za rok zacznę Conana przestawiać na normalne jedzenie a potem zupełnie odstawię mleko. Zrobię to dla własnej wygody – a możliwe też, że samo dziecko w którymś momencie uzna, że jedzenie jest lepsze od mleka.

Ale… szacun dla kobiet, które chcą karmić piersią dłużej, bo dziś wiem, że mleko matki jest najlepszym pokarmem, jakie może dostać dziecko (klik). I szczerze mówiąc z ogromnym niesmakiem patrzę na komentarze osób, które wyśmiewają długo karmiące piersią matki. Róbcie sobie co chcecie – sami. I dajcie innym robić, co chcą. Zwłaszcza, że w takim długim karmieniu piersią nie ma nic złego i naprawdę nie można „przedobrzyć”. Natura tak nas już stworzyła, że dziecko samo się odstawia od piersi gdzieś między 3 a 5 rokiem życia, więc niemożliwym jest karmienie piersią 30-latka. ;) Spokojnie.

Karmienie piersią w miejscach publicznych jest spoko.

Tak myślałam zawsze. Wydawało mi się naturalne, że skoro to zupełnie naturalny proces w macierzyństwie, a matki z dziećmi nie siedzą zamknięte w domach – to czasem taka musi nakarmić w parku, w urzędzie lub na uczelni. Nie widziałam w tym nic złego, nic obrzydliwego (od kiedy cycki są obrzydliwe?!), a na dodatek tak rzadko widuję karmiące publicznie matki, że problem wydawał mi się nieistniejący.

A jednak. Myliłam się.

Okazuje się, że mnóstwo ludzi ma z tym jakiś problem. Uznają to za „epatowanie nagością”, za zachowanie ekshibicjonistyczne, wulgarne, niesmaczne.

Nie wiem, skąd się ci ludzie biorą. Z dupy chyba. Bo wystarczy trochę pomyśleć, poczytać, wykazać się odrobiną empatii, żeby wiedzieć, że karmienie w miejscach publicznych jest dla kobiety koniecznością. Że ona wcale nie traktuje swoich piersi seksualnie. Że ona, do cholery, KARMI swoje dziecko. To czynność nierzadko upierdliwa, codzienna, męcząca, wiążąca się z różnymi niedogodnościami typu ciężki biust, bolące brodawki sutkowe, plamienie mlekiem bluzek, bolące ręce od trzymania dziecka przy piersi. Uwierzcie mi – ostatnie, o czym myśli kobieta w takiej chwili, to podniecanie jakiegoś faceta swoim cyckiem. Ona skupia się na dziecku i zapewnieniu mu posiłku.

 Dziecko po prostu ssie a mleko po prostu wypływa

To niesamowite, jak moje ciało reaguje na bodźce wzrokowe i słuchowe. Odciąganie pokarmu (w ramach robienia zapasów na imprezy alkoholowe :)) było u mnie praktycznie niemożliwe, jeśli Conan nie ssał drugiej piersi. Po prostu mleka wtedy …nie było. Musiałam widzieć moje dziecko pijące mleko, żeby to mleko się pojawiło. Teraz odciąganie idzie mi dużo łatwiej, ale wciąż zadziwia mnie, jak istotny jest aspekt psychologiczny. Niektóre matki zaczynają plamić bluzki mlekiem na sam widok dziecka lub na dźwięk dziecięcego płaczu.

Druga kwestia – byłam przekonana, że dziecko po prostu ssie sutek, a ono robi tam dużo innych rzeczy! Najpierw ssie, pijąc pierwsze, wodniste mleko (bo pierwsza faza mleka to taki napój – dopiero po kilku minutach pojawia się gęste, odżywcze mleko. Dlatego podczas upalnych dni dzieci piją częściej i krócej. Po prostu są spragnione!). Potem robi przerwy, żeby mleko zdążyło się nagromadzić. Ssąc, przez cały czas pracuje od spodu językiem, jakby wyciskając pokarm z brodawki.  Czasem zmienia rytm, lekko przygryza sutek, odsuwa się i przybliża, zmienia kąt ssania, „odblokowując” tym inne kanaliki mlekowe. A raz na jakiś czas jego język (a może to cała szczęka?) wchodzi w takie dziwne drgania, które mają pobudzić laktację i które trochę łaskoczą. To niesamowite jaki zestaw tricków ma zaprogramowany taki mały dzieciak, który nawet jeszcze nie umie skupić wzroku na niczym konkretnym. :)

Karmienie piersią, karmienie mlekiem modyfikowanym… każdemu, co lubi!

Czy to naprawdę takie trudne, zrozumieć, że nie każdy musi opiekować się swoim dzieckiem tak samo jak ty? Tak samo jak wkurzają mnie ataki na kobiety karmiące piersią publicznie lub karmiące piersią czterolatki – tak wkurzają mnie laktoterrorystki, które atakują matki karmiące sztucznie.

Ludzie, wyłączcie sobie tej jad, zawiść i patent na jedyne słuszne macierzyństwo.

Tak, karmienie piersią jest zdrowsze dla dziecka, ale po pierwsze nie każda kobieta może to robić a po drugie – nie każda chce. Bo niektóre się boją, nie lubią, z jakiegoś względu nie chcą i mają prawo nie chcieć, do cholery jasnej! Matka ma być szczęśliwa i spokojna – a wtedy i dziecko będzie szczęśliwe i spokojne. A karmienie MM nie należy do zachowań niezgodnych z prawem, nie stanowi zagrożenia dla zdrowia i życia dziecka, nie odciśnie się piętnem na jego psychice i jeśli chcecie zbawiać świat, to zacznijcie przeciwdziałać przemocy w rodzinie albo pomagać dzieciom w sierocińcach, a nie walczyć z kobietami, które nie chcą karmić piersią.

O, albo po prostu postarajmy się, żeby położne w szpitalach wiedziały coś więcej o karmieniu piersią, bo niestety dobrze z tą wiedzą nie jest – a to położna najczęściej decyduje, czy kobieta będzie chciała karmić naturalnie czy nie. Wystarczy, że nie nauczy jej prawidłowo przystawiać dziecka do piersi i już może mamę zrazić do całej zabawy.

Dla mnie karmienie piersią jest fantastyczne, przyjemne , no i przede wszystkim megawygodne. Nie trzeba nic mieszać, przygotowywać, podgrzewać, przelewać, sterylizować butelek. Po prostu mam pokarm dla Conana zawsze przy sobie, zawsze gotowy, ciepły i zdrowy. Dlatego nie zamienię karmienia piersią na MM, ale każdej kobiecie daję prawo do własnego wyboru.

 Tips & tricks

Na koniec kilka maleńkich porad, które mogą Wam pomóc w karmieniu, a o których ja się dowiadywałam z czasem, dzięki przyjaciółkom, znajomym blogerkom, czytelniczkom i doświadczeniu. BTW, dziękuję Wam wszystkim, drogie baby, za masę maili i wiadomości z poradami, gratulacjami i ogólnie z miłym słowem. Fajnie, że otaczają mnie takie zajebiste kobiety! :)

  • W karmieniu ważne jest, by wykorzystywać obie piersi w miarę symetrycznie. A więc albo karmić naprzemiennie lewą i prawą, albo karmić obiema piersiami przy każdym karmieniu. W obu wersjach jednak zawsze warto pamiętać, która pierś była ssana ostatnio (albo od której się zaczynało karmienie). Aby sobie to zaznaczyć, przekładaj z ręki na rękę gumkę do włosów. :)
  • Jeśli, tak jak ja, masz problem ze ściąganiem mleka laktatorem i mleko po prostu słabo wtedy płynie, nagraj sobie telefonem kilkuminutowe wideo z Twojego ssącego pierś dziecka – a potem odtwarzaj sobie taki filmik (koniecznie z dźwiękiem!) przy ściąganiu pokarmu. Zobaczysz, jak pięknie podziała.
  • Na bolące przy nawale piersi sprawdzają się okłady z liści kapusty oraz ciepłe okłady (lub kąpiel).
  • Jeśli karmisz piersią w łóżku, w pozycji na boku (dla mnie to idealna nocna pozycja, bo po prostu oboje w niej zasypiamy :)), nie musisz za każdym razem przekładać dziecka z lewej na prawą stronę, żeby zamieniać pierś, z której karmisz. Wystarczy, że położysz dziecko na długiej poduszce i już możesz karmić z „wyższego” cycka.
  • Pewnie już wszyscy to wiedzą, ale zawsze najpierw przewijanie, potem karmienie. Nie odwrotnie. Dzięki temu dziecko się rozbudzi przed karmieniem i zmniejsza się ryzyko, że zaśnie zanim się naje. No i po karmieniu łatwiej mu się zasypia.
  • Odbijanie po karmieniu jest jednak ważne. Choć wszędzie się mówi, że dzieci karmione piersią nie muszą być odbijane, Conan ewidentnie tego potrzebuje i dużo lepiej mu się potem zasypia.

To tyle na dziś. Oczywiście z największą przyjemnością poczytam teraz o Waszych doświadczeniach. :)

A, i pamiętajcie:

co to jest sutek