Z życia znanej blogerki
Jeszcze do niedawna praca z domu była tym, o czym marzyły wszystkie korpotygryski. W niektórych firmach można było z tego modelu korzystać, ale nie wolno było nadużywać.
#współpraca Zacznijmy od tego, że wyjątkowo mocno nie lubię podziału na „męskie” i „damskie” tam, gdzie ten podział nie ma żadnego sensownego uzasadnienia – a ten podział najczęściej nie ma żadnego uzasadnienia.
Charytatywność to nie jest seksowny temat. W ogóle zagadnienie „dobra” i prospołeczności to taka nuda, która ani wielkich pieniędzy nie przynosi, ani nie klika się szalenie w portalach psychologicznych. Lepiej zająć się marketingiem lub cyberpsychologią.
Wchodzisz do supermarketu, robisz zakupy, potem stajesz na końcu jednej z kolejek i tak sobie czekasz, aż pan kasjer obsłuży ciebie.
W styczniu będę miała nie lada rocznicę. Otóż dokładnie w styczniu 2000 roku zdałam egzamin na prawo jazdy.
To nie był dla mnie najlepszy rok, ale lato mnie dopieściło. Po pierwsze: mogłam pewną jego część spędzić w chacie. Chata – że pozwolę sobie wyjaśnić nieuświadomionym – jest naszym małym, drewnianym domkiem pod lasem na Powiślu.
Jako dziecko nie lubiłam dzieci. Lubiłam dorosłych. Dorośli byli cierpliwi, mądrzy, ustępowali, wybaczali, rozumieli, chwalili i mogli wszystko. Dorosły mnie nigdy nie przedrzeźniał, nie bił, nie prowokował do agresji. Dorośli interesowali się tym, czym ja chciałam się interesować.
Czy wiesz, co to jest hejt? A czy ty jesteś hejterem lub hejterką? Nie no… oczywiście, że nie jesteś. Prawie nikt nie uważa, że jest hejterem.
#współpraca 20 lat temu, gdy byłam nastolatką, piękno było jedno. Na jego definicję patent miały czasopisma dla kobiet, telewizja i reklamy. Piękne były supermodelki: Cindy Crawford, Eva Herzigova, Claudia Schiffer.
