To było moje pierwsze wyjście do kina bez Conana. Właściwie to było moje pierwsze wyjście bez Conana ogólnie. Na szczęście velociraptory wydawały takie same dźwięki jak mój syn, więc czułam się jak w domu :)
Co do samego filmu:
Prosta, sztampowa historyjka o dwóch chłopcach, którzy ciężko przeżywają rozwód rodziców. Rozwód, który własciwie niewiadomopoco jest w ogóle wspomniany, bo nie gra żadnej roli w filmie. Jeden to mały mądrala, drugi to zbuntowany nastolatek. Zieeew. Jakaś laska przez cały film popieprza przez las w butach na obcasie i białej garsonce. Główny bohater gra lumberseksualnego macho, który szkoli velociraptory klikerem, ale używa go w jakiś przedziwny, zupełnie niepoprawny sposób (ha! Wiem, bo swego czasu szkoliłam psy, znam kliker dość dobrze i mogę się wymądrzać :)). Pojawia się też były żołnierz, który z niewiadomych przyczyn próbuje wypuścić luzem jedne niewyszkolone, niebezpieczne dinozaury – by te (niewiadomo czemu) zaatakowały drugiego, niebezpiecznego, latającego luzem dinozaura. Z każdą minutą filmu wcześniej wspomniana laska jest coraz bardziej spocona, ma coraz większy dekolt i coraz ładniej ułożone lokówką włosy. Są też laboratoria z różnymi podświetlanymi akwariami i centrum dowodzenia z różnymi świecącymi się lampkami. Czyli reasumując, tragedia zamiast fabuły.
Ale…
To nie ma żadnego znaczenia, bo DINOŻARŁY SĄ ZAJEBISTE! Od pierwszej sceny siedziałam wbita w fotel ich wyglądem. Są absolutnie przepiękne! A gdy w pewnym momencie, po kilku minutach filmu pojawił się stary, dobry muzyczny motyw przewodni jeszcze z pierwszej części – ze wzruszenia zaszkliły mi się oczy. Znowu miałam 11 lat. I został mi tak ten dziecinny wiek do końca filmu, gdy autentycznie ściskałam z przejęcia dłoń Seby przy niespodziewanych, strasznych scenach i wzdychałam z żalem w chwilach, gdy jakieś słodkie dinozaurzątko umierało. No jakbym tam była, kompletnie wciągnięta w stworzony przez filmowców świat. Zachwycił mnie ten park! I zawsze, od pierwszej części twierdziłam, że raptorki są najlepsze! Teraz to się tylko potwierdziło <3
I choć ten brak logicznej lub przynajmniej prawdopodobnej fabuły może razić, to nie oszukujmy się – to jest kino przygodowe, w którym ma się przede wszytkim dziać, i które ma wciskać w fotel jedenastolatka oraz czynić z nas jedenastolatków. Mnie uczyniło :)
Zawsze chciałem mieć Velociraptora, ale skoro mówisz, że dzieci wydają z siebie ten sam dźwięk..
Jeśli byłeś już w Tokio i Paryżu, wyremontowałeś dom i masz apartament, bierz się za dzieci…
To mówisz że wystarczy omijać Tokio…
W filmach gdzie się coś dzieje zawsze jest jakaś laska w szpilkach i nie wiedzieć jak to robią nigdy się nie brudzą… :) choć podejrzewam że ta się pobrudziła :) Oooo ja bardzo chce na ten film iść! No i jak piszesz, że w fotel wbija, to efekty pewnie mega są! :)
TEŻ KOCHAM DINOŻARŁY!
Dzieciozaury, dinozaury… co za różnica. :)
Ajjjjj chyba sama się na to wybiorę :D
Planuję iść na ten film po weekendzie. Dinozaury <3
Idę we wtorek! ;)
A z ciekawości spytam – byłaś na 2d czy 3d? Myślisz, że w ogóle opłaca się iść na 2d, czy za dużo stracę?
Ja wybrałam się z narzeczonym na 2d, bo należy on do grona osób, które od 3d boli głowa. iiii… już kombinuję, jak pójść np. za miesiąc na 3d, w innym towarzystwie, albo nawet sama. Jeśli nie masz żadnych poważnych przeciwskazań, zdecydowanie doradzałabym 3d. Ale nadal świetnie się bawiłam.
Dzięki. Poważnych nie mam – klasyczny ból głowy, ale jak wiem, że warto, to staram się go ignorować ;)
3D – szczególnie że to najlepsze 3D razem z avatarem
3D Było super, ale szczerze mówiąc po kilku minutach filmu zupełnie zapomniałam, że to 3d i przestałam to zauważać ;) Tak więc chyba w 2d też będzie spoko
Fajnie, że udało Ci się wyjść z domu :) Właśnie się zastanawiam czy nie wybrać się na ten film z synem. Jak sądzisz, czy to ograniczenie wiekowe (+12) jest zasadne?
Moim zdaniem nie. Ale ja mam bardzo liberalne podejście do wychowania dzieci, więc większość filmów bym pokazała nawet siedmiolatkowi – po prostu z odpowiednim przegadaniem trudnych scen.
W Jurrasic Worldzie, podobnie jak w poprzednich częściach, ludzie są pożerani przez dinozaury. Wielkie mi halo. Jeśli to jest od lat 12, to wszelkie filmy przyrodnicze z drapieżnymi zwięrzętami też powinny być tylko dla dorosłych. ;)
Jeśli przed czymś chciałabym chronić oczy dziecka, to przed brutalnością i okrucieństwem ludzi wobec ludzi lub ludzi wobec innych zwierząt. Bo tylko to uznaję za chore.
Dziękuję za odpowiedź. :)